MALUIBING BULAN UG MGA BITUON

 Napakagandang tula! Kindly take time to read!

MALU-IBONG BULAN  UG MGA BITOON

Sinulat ni Jeffrey Cejero 

Gihubad  sa Binisaya ni Helen Sarita  

Sa wala pa  manamilit ang adlaw sa kasadpan, iya akong giagak paingon sa  mabulukong mga panganod nga nakighinalukay sa asul ug malakristal nga dagat.

Iyang gipatagamtam kanaku ang bugnaw nga huyuhoy sa hangin ug iyang gipatu-ang ang kasingkasing kong puno sa kabalisa samtang naglumba-ay pagdapya ang mga balod pagpaduol kanako haron hapyoron ako  sa ilang gugma

Sa una pa lamang pagpa-ak sa kangitngit nakita ko pa ang Bulan nga ningkaway kanako nga sama nga nakighinabi nga dili naku maha-aguman ang kangitngit sa gabii 

Ug sa wala magdugay ning-abot usab ang bituon nga ningsa-ad kanako nga himoon nilang mabulukon ang kalangitan haron dili mahimong masulub-on ang akong kalibutan

Apan samtang nagadaloy sa sapa ang tubig, ang Dama de Noche wala bati-a ug kakapoy ug walay pu-as paghatag sa iyang alimyon  sa magul-anon ko nga kagabhi-on

Ang mga gangis nga walay undang sa ilang pag-awit kalit lamang nangahilom. Ang kalangitan giputos sa ma-itom nga mga panganod. Ang bulan sayo kaayo ningsalop sa kasadpan ug mga bituon  nangahaddlok ug gipili nilang magpahipi sa mga suok-suok sa kapanganuran

Ug ningbundak ang ulan ug nagpabilin akong nag-inusara sa kangitngit. Ang nag-inusarang payag maoy akong napasilungan apan nagpabilin akong basa dili tungod sa pagbunok sa ulan apan tungod sa akong mga kasub-anan

Wala ako masayod kung anus-a molurang ang ulan apan nagpasalamat ako nga wala mo gibiyaan. Wala ka may gisaad kanako apan giunungan mo ako niining mangitngit nga kagab-hion

Salamat sa pino nimong mga kahayag nga nahimong tinubban sa tipik nakong  kalipay ug pag-asa. Salamat akong aninipot kay nagpabilin ka taliwala sa pag-luib kanako sa bulan ug mga bitoon

*****

Original Tagalog Version

Taksil ang Buwan at ang mga Bituin

                       ni Jepoy

      Bago nagpaalam ang araw sa kanluran, ako'y kanyang inalayan muna ng mga makukulay na mga ulap habang kahalikan nila ang bughaw na malakristal na dagat. Naghatid din siya ng malamig na bulong ng hangin na nagbigay kalma sa aking nababagabag na puso at ang mga alon na tila nag-uunahang makalapit sa akin para iparamdam ang kanyang haplos ng pagmamahal.

       Sa unang kagat ng dilim, nandiyan ang buwan na kumakaway sa akin na tila nagsasabing hindi magiging madilim ang aking gabi. At di nagtagal, dumating din naman ang mga bituin. Nangako naman sila na bibigyan nila ng kulay ang aking langit at di magiging mapanglaw ang aking daigdig. Ngunit habang dumadaloy ang tubig sa ilog at ang dama de noche ay napagod na sa pagbibigay halimuyak sa mapanglaw na gabi, ang mga kulisap na walang tigil sa pag-awit ay biglang nanahimik at ang kalangitan ay binalot ng makakapal at maiitim na ulap. Ang buwan ay maagang lumubog sa kanluran at ang mga bituin ay parang natakot kung kaya't piniling magkubli sa bawat sulok ng langit.

          Umulan nang malakas at ako'y naiwang mag-isa sa dilim. Tanging ang munting kubo ang nagsilbing aking lilim ngunit basa pa rin ang aking kasuotan hindi dahil sa ulan kundi sa patuloy na pagbuhos ng aking kalungkutan. Di ko alam kung kailan ito titila  pero salamat hindi mo ko iniwan. Hindi ka man nangako sa akin ngunit nandito ka at sinamahan ako sa madilim at malamig kong gabi.  Salamat sa iyong munting liwanag na kahit papaano pinaghuhugutan ko ng kapirasong ligaya at pag-asa. Salamat aking alitaptap, ika'y nanatili sa kabila ng pagtataksil ng buwan at ng mga bituin.